Dinsdag: D-dag

Oké, het wordt een beetje eentonig met al die alliteraties van de afgelopen twee dagen, maar het is een leuke binnenkomer.
D-dag oftewel Dokter-dag, met andere woorden, het hele MDO over de vloer gehad.
Zoals ik gisteren al vertelde zitten daarin: De CF-consulente, de verpleging, de bacterioloog, de arts-assistent en natuurlijk de longartsen. En natuurlijk was ik dus iemand vergeten te noemen, namelijk de KNO-arts, mijn welgemeende excuses hiervoor.
Ze komen met zeven mannen en vrouwen sterk handenwringend binnen (let op de dubbele leesbaarheid van deze zin ;) ) en daar is de opening:

"Hoi Ralf, Hoe voel je je?".......

Nou, om een lang verhaal kort te maken, ik vertel dus dat ik het maar vreemd vind dat mijn longfunctie achteruit gaat terwijl mijn gevoel, het sporten en mijn saturatie het tegenovergestelde aangeven.
Mijn behandelend arts (MBA om hem maar zo te gaan noemen), geeft in ieder geval aan dat de bacteriën in mijn sputumkweek zo goed als weg zijn, ze zijn nagenoeg onvindbaar in de sputumkweek.
Met andere woorden, de combinatie van de antibiotica die ik krijg doet zijn werk.
Nu is het nog de vraag wat er aan de longfunctie gedaan kan worden, vanaf vandaag moet ik drie keer per dag gaan vernevelen met hypertoon zout, het idee achter dit spul is dat het slijm dat in de onderste luchtwegen zit ook opgelost raakt, en je daardoor meer adem kunt halen.
Om te kijken of dit ook daadwerkelijk werkt, moet ik vrijdag dan weer een longfunctie blazen, dus ik hoop dat het vrijdag-blaas-ze-weg-dag wordt. Of in ieder geval vrijdag-vooruitgang-dag.
Verder mag ik de prednison gaan afbouwen, onder een heel rustig schema, over drie weken ben ik er ongeveer vanaf.
De volgende deelnemers in mijn leven zijn daar heel erg blij mee:
De heren (of dames, weet het nog niet zeker) S.uiker en S.laap.
Die zullen dan allebei een heel stuk rustiger worden, waardoor ik ook weer vrolijker word.
Natuurlijk is dit niet alleen voor mij fijn, maar ook voor Laura vooral als de heer (of mevrouw) S.laap weer rustig wordt, anders zit ze iedere nacht vijf keer rechtop omdat ik zo onrustig ben.

Om nog maar verder te gaan met het verhaal:
De allergie die ik voor de katten heb die is zo minimaal, daar kan ik geen last van hebben volgens MBA.
Dus ze hoeven niet weg. En dat is iets waar Laura en ik in ieder geval wel bang voor waren,
gelukkig hoeven we deze keus dus niet meer te maken.
Het is dus nog wel even afwachten wat er precies gaat komen en wanneer dat ik misschien naar huis zou mogen, maar ik heb in ieder geval weer een heleboel meer hoop dan vorige week en gisteren.

Heb ik het toch weer voor elkaar gekregen om een lang verhaal, lang te houden, ach ja, je zou kunnen denken dat ik voorspelbaar word.

Vanavond ga ik denk ik maar eens een keer de fles wijn open trekken die ik al twee weken heb liggen, waarvan ik al twee weken roep dat ik een glaasje ga drinken en na twee weken nog steeds geen slok van heb genomen, terwijl de fles me iedere keer dat ik de koelkast opentrek me beschuldigend aankijkt: "En waarom, maak je mij niet open? Ben ik niet goed genoeg?"
"Om eerlijk te zijn, flesje, tot nu toe had ik weinig behoefte aan jou, maar met dit nieuws, van vandaag, ben jij mijn man/fles, nou ja, whatever."