Ralf

Levensgenieter + Bourgondier = Ralf

Need I say more?

donderdag 31 maart 2011

Het is alweer een tijdje geleden...

Sorry sorry sorry,
Het spijt me verschrikkelijk.
Ik zal het nooit meer doen.
Echt het was niet mijn bedoeling, hoe had ik het kunnen weten.

Er zijn geen excuses voor het feit dat ik alweer bijna een week thuis ben van vakantie en nog steeds geen nieuwe blog heb geschreven.

Ik ga niet veel vertellen over de vakantie omdat ik anders een blog krijg van 'heb ik jou daar.'
Aangezien ik daar net mee begonnen was en ik zelf na tien minuten al het gevoel kreeg van: volgens mij is dit wel heel erg saai, de opsomming over hoe mooi het daar wel niet was, hoe lekker het weer was na de eerste week, hoe aardig de mensen waren, hoe super het was om de Vip-trip te doen, hoe ver het bungalowpark van de bewoonde wereld aflag, namelijk tien minuten met de taxi, hoe jammer het was dat we weet terug waren en hoe lekker we hebben uitgerust.
Daar ga ik het dus niet over hebben,

We beginnen gewoon waar we de vorige keer zijn opgehouden, namelijk bij de controle van nu drie weken geleden.
In de ochtend werden we weer opgehaald door de taxi, het begint erop te lijken dat we een vaste chauffeur hebben ondertussen, het was al de vierde of vijfde keer achter elkaar dat we hem hadden.
Na een kleine anderhalf uur gereden te hebben waarin we onze meest geliefde activiteit achter in de taxi op weg naar het ziekenhuis hadden opgepakt, (haal jullie maar niets in je hoofd, het is echt nog erger dan jullie zouden kunnen bedenken!) namelijk lekker slapen, aangezien we vroeg op waren gemoeten, kwamen we aan bij de alom geliefde blokkendoos dat als bijnaam Hagaziekenhuis heeft gekregen.
Als mijn longfunctie met blazen hetzelfde zou zijn geweest of een heel klein beetje minder dan bij mijn ontslag, zouden we allebei heel tevreden zijn geweest.
Niets kan onze verbazing en blijdschap schetsen toen bleek dat mijn longfunctie zelfs nog eens vijf procent was toegenomen!!!
Ook mijn arts was hier erg over te spreken, dus vertrokken we met een ongelooflijk lekker gevoel de dag erna naar Gran Canaria.

Jammer genoeg ben ik verkouden geworden toen ik terug kwam en ben ik maar voor de zekerheid met een kuurtje antibiotica begonnen omdat ik toch wat meer last kreeg van het hoesten en ademhalen.
En weer ga ik ervan uit dat het deze keer zal helpen, zeker omdat we er behoorlijk op tijd bij zijn nu.
Eerlijk is eerlijk, als Laura niet had aangedrongen, had ik het nog tot na het weekend afgewacht, misschien dat dat dan toch echt wel te lang zou zijn geweest.
Maar in ieder geval, komende week blijf ik nog lekker thuis, laat de cipro maar eens goed inwerken en dan ga ik dan rustig aan beginnen met werken.
Dat wordt nog tijd ook, ik vraag me af of ze op het werk nog wel weten wie ik ben, of hoe dat ik eruit zie? Aangezien ik er al niet meer ben geweest vanaf 20 december.
Volgens mij ben ik nog nooit zo lang afwezig geweest.
Dit weekend gaan we lekker de verjaardag van Laura vieren, waar ze fijn al haar cadeautjes mag gaan uitpakken, behalve dat van mij, want ze is pas dinsdag jarig. Het fijne is wel, dat ze al vier maanden tegen mijn cadeautje aankijkt, aangezien dat al zolang in de kast staat.
Dus dinsdag wordt het nog eens een leuke dag.

Mijn nederige excuses dat jullie weer zolang hebben moeten wachten op een ongelooflijk ge-oreer van mijn kant uit, maar dat kwam dus doordat we twee weken een ongelooflijk mooie, warme, rustige en buitengewoon heerlijke vakantie hebben gehad.

dinsdag 8 maart 2011

Dagen, uren, minuten, seconden...

Donderdag mag ik weer op controle.
Ik ben dan ongeveer 3 weken uit het ziekenhuis.
Dat betekent zo ongeveer dat ik nu dus op dit moment van schrijven, 19 dagen, of 456 uur, of 27360 minuten of 1641600 seconden weer thuis ben.
Dit klinkt niet zo lang, praktisch is het ook helemaal niet zo lang. Maar voor mijn gevoel is het al best lang, vooral doordat ik me deze keer helemaal goed voel.
Ik hoest niet tot nauwelijks, ik kan weer veel dingen doen die ik een paar maanden geleden met heel veel moeite kon doen. Ik word wel moe, maar dit is ook al weer stukken minder dan het was.
Dit was na andere opnames toch wel anders, ik was na een paar weken al snel weer minder fit, ging weer meer hoesten, kon weer minder en veel voor mij 'normale' dingen, kostten me erg veel inspanning.
Als ik dan pak hem beet een week of zes thuis was, weer een beetje aan het werk was gegaan en weer op controle ging, was mijn longfunctie alweer teruggelopen. Met een antibioticakuurtje probeerden we me dan er weer boven op te krijgen, wat resulteerde in een nog meer teruglopende longfunctie met een daaraan gerelateerde verminderde conditie en energie, met een daaraan gerelateerde vermeerderde frequentie van hoesten en hoestbuien.
Met een weer daaraan gerelateerde ziekenhuisopname.
Deze keer is het dus helemaal anders, eigenlijk/eindelijk kan ik dus zeggen: Ik voel me echt lekker!
Toch heb ik besloten om nog niet te gaan werken. Geloof me, dat is een uniek iets. Ik ga eerst nog een paar weken lekker rusten, daarna ga ik eens kijken om langzaam aan te beginnen met een paar dagen een paar uurtjes te beginnen.
 
Maar nu eerst dus donderdag op controle, ik ben heel benieuwd wat mijn longfunctie heeft gedaan.
Zelf denk ik dat hij niet veel veranderd is, wat dus heel goed is (zal zijn).
Want daaraan gerelateerd is het dan dat ik eindelijk weer eens een keer stabiel ben.
Dus als ik 21 dagen, of 504 uur, of 30240 minuten of 1814400 seconden thuis ben weet ik meer.
 
Tot aan de volgende daaraan gerelateerde (of toch niet) blog.