Ralf

Levensgenieter + Bourgondier = Ralf

Need I say more?

dinsdag 17 april 2012

Kijkgedrag

Na heel erg lange tijd weer een blog van mijn kant.
Hopelijk kan ik het nog een beetje.
 
Er stond deze week een erg goed geschreven column in HP de Tijd over het Aso-huwelijk.
Wie hem wil lezen kan deze link volgen:
 waarom-mogen-twee-asos-eigenlijk-wel-trouwen


Behalve dat het een goed stuk is, ging ik nadenken over het kijkgedrag van (volgens mij) de gemiddelde Nederlander, die het oh zo leuk vindt om naar het wel en wee van andere personen, stellen, vriendengroepen, bevolkingsgroepen en waar er wel niet meer een "reality"-serie van op t.v. is verschenen te kijken.
Waarbij het me opvalt dat het oh zo gemakkelijk is om hierover een oordeel te vellen.
"Dat is toch onbegrijpelijk!", "Moet je dat zien!" en misschien nog wel meer gevleugelde uitspraken die ik ben vergeten op te schrijven.
Zelf maak ik me hier ook schuldig aan. Ik kijk namelijk best wel graag naar My Big Fat Gypsy Wedding. Niet dat ik hiervoor thuis blijf, maar toch.
Met de smartphone in de aanslag, zit ik klaar op de bank om weer een uurtje, minus de reclameblokken, van pak hem beet een half uur in totaal, te genieten van een bevolkingsgroep en hun manier van leven.
Aan de timeline te zien van mijn twitteraccount, volgt ongeveer de helft van mijn vrienden dit programma ook en we schrijven dan ook heel wat op- en aanmerking over en weer.
Met als maar meer superlatieven (maar die worden in het programma dan ook weer gebruikt, niet door de mensen die gefilmd worden, maar door de outfits.) is het een uurtje krampachtig kijken naar (vooral) de kleding, manieren, normen en waarden.
Na dit uur hebben mijn vingers tijd nodig om uit te rusten, vanwege alle tekst die ik het twitterruim in heb geslingerd en ikzelf heb de tijd nodig om uit te rusten vanwege alle indrukken.


Maar, dan vraag ik me af, waarom vinden we dit soort programma's zo interessant?
Als ik kijk naar My Big Fat Gypsy Wedding, dan merk ik dat iedereen waaronder ik ook, alleen maar commentaar heeft op het uiterlijk, de manier van omgang met de kinderen en de vrouwen, de levenstijl, het werk dat deze mensen doen en hun normen en waarden.
Komt dit omdat in bijna alle realityseries, de mensen niet onze manier van leven hebben, waardoor we zo op ze afgeven?
Komt het soms dat we jaloers zijn, omdat zij doen wat zij willen en niet het leven van de massa leven?
Komt het doordat wij vinden dat wij gelijk hebben met onze manier van leven, met onze normen en waarden?
 Of komt het omdat het een veilige manier is om je af te reageren op iemand anders?
Eigenlijk is het niet veel anders dan wat we 20 jaar geleden als pubers in 3-4 Havo deden:  In de zomer op vrijdag- en of zaterdagavond gingen we met een groep vrienden op het terras zitten en iedereen die langsliep werd beoordeeld op zijn of haar uiterlijk. en dit staken we niet onder stoelen of banken, want ja, het was wel veilig om dit te doen, aangezien we daar met een grote groep op het terras zaten, niemand die je erop aansprak.

Net zo veilig als vanachter je tv met je smartphone je mening te geven over andere mensen. Want niemand die je kent of je erop aanspreekt.