Ralf

Levensgenieter + Bourgondier = Ralf

Need I say more?

vrijdag 11 februari 2011

(B)lok(ken)doos

Ik lig zoals iedereen die mijn vorige blog heeft gelezen weer in het ziekenhuis.
Voor iedereen die voor de eerste keer mijn blog leest: Ik lig in het ziekenhuis.
Niet zomaar een ziekenhuis, nee, een ziekenhuis met de uitstraling van een betonnen blokkendoos. Aan de buitenkant dan.
Want binnen zijn ze heel mooie dingen van plan, de patiëntenkamers en de afdelingen, maar ook de werkplekken voor het personeel gaan helemaal op de schop.
Dit bleek wel weer letterlijk toen we hier bijna drie weken geleden weer aankwamen, voor mijn toen nog controle, overgaande in opname (hadden we al rekening mee gehouden, dit betekent dat ik alles al bij me had wat ik op een opname nodig zou hebben)
In ieder geval voor de hoofdingang staat nu nog steeds (en ik heb het vermoeden dat deze nog wel een tijdje er staat) een grote tent. En dan bedoel ik niet zo een lullig partytentje, maar zo een tent waarvan eigenlijk het dak alleen doet vermoeden dat er zeildoek in het spel is. De wanden zijn behoorlijk stevig. En het ziet er behoorlijk luxe uit. Ow ja nog iets dat doet vermoeden dat het een tent is: de scheerlijnankers, dit zijn echt behoorlijk grote betonnen blokken en de afgelopen weken zijn ze erg blij geweest dat die eraan zaten, anders had ik op de zesde verdieping kunnen kijken wat iedereen van het personeel op zijn bord 'had' liggen terwijl ze een massa-imitatie van Mary Poppins hielden (zonder de paraplu dan) want het is het 'tijdelijke' (bij een verbouwing is dit echt wel een van de vaagste tijdsaanduidingen die ze hebben) personeelsrestaurant.
Nu ging ik samen met Laura een paar dagen geleden naar beneden met mijn stapuurtje en zoals zo vaak liepen we de gang in waar eerder het personeelsrestaurant was.
Nu moet je weten dat hier ook het stiltecentrum en de ziekenhuisapotheek gesitueerd zijn. Maar mensen, je wilt nu niet naar het stiltecentrum of de ziekenhuisapotheek. Er wordt daar gewerkt!!! En dat is te merken, grote borden: Niet betreden, Bezoekers eerst melden bij de uitvoerder, Let op ASBEST (juich, ik lig hier voor mijn longen, als jullie dat nog niet wisten), maar dit alles is nog niets bij de al overheersende geur van verschaald bouwvakkerszweet, echt je weet niet wat je ruikt in die gang. In ieder geval: het ruikt alsof ze flink aan het werk zijn. (Het zou ook kunnen dat ze maar een beetje de hele dag staan te klooien op een Wii, want geloof me maar weer, daar ga je ook van zweten, dat kan ik weten.)
Toen we weer een andere gang ingingen zagen we de voorlichtingsborden over hoe het ziekenhuis zal moeten gaan worden.
De gangen krijgen vrolijkere kleurtjes, de vloeren worden hout en niet meer dat vieze plastic tapijt wat ze hier voor linoleum door willen laten gaan. Op een dansvloer staan nog minder strepen volgens mij.
De balies op de afdelingen worden voor het personeel maar ook voor patiënten en bezoekers overzichtelijker en mooier vooral. Het personeel mag zelf een afbeelding op de muur uitkiezen die ze goed vinden passen.
De kleuren worden aangepast zodat het gezelliger en huiselijker wordt. De bezoekersruimte gaan mooie woonkamers worden, maar vooral de patiëntenkamers worden geweldig. het is jammer dat ik de afbeelding niet kan uploaden vanaf mijn laptop, maar dat wat er gaat gebeuren, wow!
Het worden eenpersoonskamers, waar de kleuren ook niet meer aan het ziekenhuis doen denken, maar ook het interieur wordt gezelliger. Er komt gezellige indirecte verlichting, er staat of een slaapbank of een slaapstoel in de kamer, zodat de directe familie of partner kan blijven slapen.
De douche krijgt een gezellige en luxe(re) uitstraling. Al met al, het wordt (bijna) leuk om in het ziekenhuis te liggen.
Ook willen ze in kader van Planetree (zoek maar op wat het precies inhoudt) de zorg echt op de patiënt zelf te richten. Dus je ligt niet meer je behandeling te ondergaan, maar de behandeling wordt op jou toe gericht.
Nu ben ik één ding vergeten te beschrijven. En dat is wel hoe het personeelsrestaurant eruit gaat zien. Heel eenvoudig omdat het enige is, waar ik geen informatie over heb gehad of gezien.
Ow ja, het enige vervelende: de longafdeling beginnen ze pas over twee jaar mee.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten