This is a lullaby

En ja hoor, daar is tie weer!!! (Met dank aan André van Duin)

Ik was net een blog aan het schrijven over goede opmerkingen, die ik gemaakt heb dan.
Die heb ik maar weer gewist, want het was net alsof ik aan het raaskallen was. Iemand die mij niet zou kennen zou denken dat ik niet goed bij mijn hoofd ben. (Iemand die me kent misschien ook wel)
Aangezien ik weer tijd over heb, dacht ik laat ik maar weer eens schrijven, hoewel ik totaal geen idee heb waarover.
Ik wilde regelmatiger een blog gaan schrijven en daar bedoelde ik niet mee, dat ik 1 keer in de 3 maanden een blog plaats, hoewel dit ook getuigd van regelmaat.
Over de training van mijn SOHO-kat P. kan ik even kort zijn, die staat op het moment stil.
De training, niet de kat.
Helaas lig ik in het ziekenhuis en ondanks alle goede argumenten die ik kon bedenken (al zeg ik het zelf) mocht ik P. niet meenemen. Ze vonden het niet nodig, alles wat P. kan doen voor me, kan het personeel ook. Tenminste, dat was het argument hier. Ik was en ben het hier niet helemaal mee eens, want ik zie nog niet zo snel iemand van het personeel boven op mijn borst bij me kruipen en dan snorren alsof hij of zij een naaimachine van Singer is. En als ze dat wel doen, denk ik niet dat ik het zelf heel lang vol hou.
Maar in ieder geval, dat is dus de reden dat de training stil ligt.
Wat doe ik op een dag in het ziekenhuis, als ik 1 dag beschrijf, dan beschrijf ik ze allemaal, met het verschil, dat ik op sommige dagen ook nog bezoek krijg.
WAARSCHUWING:
Wie dit verder leest loopt het risico om in slaap te vallen door verveling. (Zelfs ik ben bang dat ik heel lang zal doen over dit stuk te schrijven.
Aangezien ik iedere keer weer wakmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Oeps, sorry,
Aangezien ik iedere keer weer wakker moet worden om verder te schrijven.)
Mijn dag begint zo tussen 7 uur en 7.45 uur. Dit komt omdat om 7 uur mijn antibiotica gewisseld wordt, als ik niet weer in slaap val, dan begint mijn dag dus dan. En anders om 7.45 uur als het ontbijt komt.
Daarna ga ik sprayen.
Even omkleden om te sporten, waar ik ongeveer 45 minuten mee bezig ben, waarna ik me ga douchen (dit is ook voor het personeel hier vriendelijker)
Dan ga ik aan mijn tafel zitten en posteer ik me achter mijn laptop, alwaar ik me bezig houd met het verzenden van loze berichten op mijn twitter account, of met puzzels.
Tussendoor probeer ik ook nog gitaar te spelen.
Voordat ik het weet is het dan alweer tijd voor de lunch, waarna ik maar weer verder ga met het gebruik van mijn laptop.
Als ik dit heb gedaan, ga ik meestal een half uurtje Wii-en, gevolgd door iets te lezen, of maar weer (verrassing) achter de laptop plaats te nemen.
Om 13.00 uur, volgt mijn stapuurtje, waarin ik naar beneden ga, richting de koffiecorner. In het aangrenzende winkeltje koop ik iets te snoepen voor 's avonds, na een gezellig (kort) gesprekje met de eigenaar van de winkel (die mij al herkend, dat is meestal een veeg teken) neem ik iets te drinken en neem plaats aan een tafeltje in de hal.
Hier zit ik de mensen die rondwandelen te observeren (mooi woord voor aanstaren, nastaren of bekijken, welk ik alle 3 ook doe) of ik lees een boek.
Na dit moment dat ik van de kamer af mag, ga ik naar boven en neem ik weer plaats achter mijn laptop of neem mijn gitaar weer ter hand (ligt er ook wel aan hoeveel pijn mijn vingers doen van het spelen).
Hierna ga ik maar even liggen dutten, omdat dit toch wel een goed tijdverdrijf is, de dag lijkt ineens een stuk korter.
Door de vriendelijke voedingsassistente wordt ik dan wakker gemaakt, terwijl ze de 2 (ja ja, het is echt waar) dienbladen met  mijn diner op tafel zet.
Het eten is nog steeds net zo goed als de andere keren dat ik hier heb doorgebracht, dus... (dit is naar eigen idee in te vullen, ik probeer mijn blog netjes te houden.)
Na het avondeten zet ik de tv ook aan, terwijl ik achter de laptop zit, houd ik nog steeds mijn twitteraccount op naar datum (up to date). Sorry flauw woordgrapje, je wordt hier vanzelf een beetje melig.
Tot een uur of 21.00 wil ik ook nog wel gitaar spelen, later vind ik voor de medepatiënten op de afdeling niet erg sociaal. ( Dit is een leuke discussie: Is mijn gitaarspel overdag dan wel sociaal?)
Ondertussen vermaak ik me ook nog met af en toe een tijdje een paar spellen op de Wii te doen.
'S avonds wil de verpleging nog wel eens een praatje komen maken. Dit is dan ook wel weer gezellig. Ik vergeet bijna te vermelden dat ik heel veel, maar dan ook echt heel veel koffie drink hier.
En dan tussen 24.00 uur en 1.00 uur ga ik ergens slapen.
De dag erna begint het hele spektakel (ahum) van voor af aan.
Met het verschil dat de dagen dat ik bezoek krijg, heel snel voorbij gaan.

Kan iemand dat uitleggen, waarom is tijd zo ontzettend subjectief?

In het weekend blijft Laura gelukkig meestal slapen, waarmee dit toch wel mijn favoriete dagen van de (ziekenhuis)week zijn.

Ik hoop dat jullie nog wakker zijn kunnen blijven, ik met veel moeite wel, maar dat ga ik nu inhalen. (tot het avondeten er is)